बुधवार, २९ ऑगस्ट, २०१२

फॉस्फरस वेगळा करण्याची पद्धत


टाकाऊ पाण्यातून फॉस्फरस वेगळा करण्याची पद्धत विकसित

- फॉस्फरसचा पुनर्वापर खत म्हणून करणे शक्य,

- खाणीतून फॉस्फरस मिळविण्यापेक्षा स्वस्त, सोपी पद्धत

वाहत्या पाण्यातून शेत आणि परीसरातील पाणी वाहून तळे आणि प्रवाहात मिसळत असल्याने पाण्यात स्फुरदयुक्त घटकांचे प्रदुषण मोठ्या प्रमाणात होत आहे.  हे प्रदुषण दूर करण्यासाठी अमेरिकेच्या मिशीगन राज्य विद्यापीठातील जैव यंत्रणा आणि कृषी अभियांत्रिकी तज्ज्ञ स्टिव्हन सॅफरमॅन आणि त्यांच्या सहकाऱ्यांनी स्फरदयुक्त  घटकांचे प्रदुषण दूर करण्यासाठी स्वस्त आणि कार्यक्षम पद्धत विकसित केली आहे. या प्रक्रियेतून मिळवलेले स्फुरदयुक्त घटकांचा पुनर्वापर खत म्हणून शेतासाठी करणे शक्य आहे.

फॉस्फरस हा सर्व प्रकारच्या प्राणी आणि मानवाच्या अन्नाचा भाग असला तरी त्याचे शोषण योग्य प्रमाणात होत नसल्याने टाकाऊ घटकामध्ये त्याचे प्रमाण अधिक असते. मानवी  आणि औद्योगिक टाकाऊ पाण्यातून स्फुरदयुक्त घटक प्रवाहातून तळे, तलाव यांच्यामध्ये पोचते. माशांच्या संख्येमध्ये घट होत असून विषारी शैवाळांच्या प्रमाणात वाढ होत आहे. मेटामटेरिया टेक्नॉलॉजीज आणि सॅफरमॅन यांनी गेल्या दहा वर्षातील प्रदुषणाचा आढावा घेतला असून प्रदुषणाच्या कारणांचा अभ्यास केला आहे. त्यातून लोहाच्या अतिसुक्ष्म कणांचा वापर करून माध्यम विकसित केले असून पाण्यातून मोठ्या प्रमाणात फॉस्फरस वेगळा करणे शक्य असल्याचे त्यांच्या लक्षात आले.  ही पद्धत अत्यंत कार्यक्षम आहे.

सॅफरमॅन यांनी सांगितले की, फॉस्फरस हा पाण्याच विद्राव्य असल्याने वेगळा करण्यामध्ये अवघड समजला जातो. टाकाऊ अतिसुक्ष्म लोह घटकापासून तयार केलेले माध्यमात त्याचे चांगल्या प्रकारे शोषण होत असून त्याचे घन पदार्थात रुपांतर होते. त्यामुळे फॉस्फरस वेगळा करून त्याचा पुनर्वापर करणे शक्य होते. फॉस्फेट रॉकवर प्रक्रिया करून फॉस्फरस मिळविण्यापेक्षा फॉस्फरस वेगळे करून पुनर्वापर करणे या पद्धतीमुले स्वस्त आणि सोपे पडणार आहे.  त्यामुळे फॉस्फरससाठी खाणकाम करण्याची गरज कमी होणार आहे.

मेटामटेरिया चे कार्यकारी अधिकारी रिचर्ड स्कोर यांनी सांगितले, की फॉस्फरसचे साठे मर्यादीत आहेत. येत्या ५० वर्षामध्ये त्यांची उपलब्धता कमी होत जाणार आहे. त्यामुळे फॉस्फऱस मिळविण्यापेक्षा त्यांचा पुनर्वापर करण्याच्या आर्थिक दृष्ट्या परवडणाऱ्या पद्धती अधिक फायदेशीर ठरणार आहेत. हे माध्यम येत्या दोन वर्षामध्ये व्यावसायिक वापरासाठी उपलब्ध करण्यात येईल.

 

कृत्रीम पदार्थासाठी सोयाबीन संवेदनशील

कृत्रीम पदार्थासाठी सोयाबीन संवेदनशील


- रोजच्या वापरातील शांबू, जेल, डाय यातील अनेक घटकांचा उत्पादनावर परीणाम
-  कॅलिफोर्निया विद्यापीठातील संशोधन


सोयाबीन हे पीक मानवी किंवा कृत्रीम वस्तूंविषयी संवेदनशील असल्याचे संशोधनात आढळून आले आहे. रोजच्या वापरातील कृत्रीम पदार्थ शांपू, जेल, केस रंगविण्याचे रंग , सुर्यप्रकाशापासून बचावासाठी वापरले जाणारे विविध प्रकारचे लोशन यामध्ये अतिसूक्ष्म मुलद्रव्यांचा वापर केला जातो. या मुलद्रव्यामुळे अन्नधान्य पिकांच्या उत्पादनावर आणि त्याच्या दर्जावर विपरीत परीणाम होत असल्याचे अमेरिकेत झालेल्या संशोधनात आढळून आले आहे. त्याचा अहवाल नुकत्याच प्रोसिंडीग्स ऑफ नॅशनल ऍकॅडमी ऑफ सायन्सेस मध्ये प्रकाशित करण्यात आला आहे.

रोजच्या वापरातील अनेक वस्तू या मुलद्र्व्याच्या आणि अणूंच्या पातळीवर फेरफार करून तयार केल्या जातात. त्यांना शास्त्रीय भाषेत मॅन्यूफॅक्चर्ड नॅनोमटेरियल्स (MNMs) असे म्हटले जाते. या पदार्थाचा मानवी आरोग्य आणि पर्यावरणावर होण्याच्या परीणामाचा सातत्याने अभ्यास केला जातो.  सॅण्टा बार्बरा येथील कॅलिफोर्निया विद्यापीठातील ब्रेन पर्यावरण शास्त्र आणि व्यवस्थापन विद्यालयातील संशोधक जॉन प्रीस्टर यांनी सांगतिले की, सध्या एमएनएम प्रकारची पदार्थ ही ग्राहकासाठी गरजेची गोष्ट झाली आहेत. त्यांचा वापर मोठ्या प्रमाणात होत असून वापरलेल्या पाण्याच्या माध्यमातून पर्यावरणात बाहेर पडतात. काही ठिकाणी हे पाणी थोडीफार प्रक्रिया करून शेतीसाठी वापरले जाते. यामध्ये अन्य सेंद्रीय घटक मिसळल्याने साधारणपणे हे पाणी व टाकाऊ घटक हे शेतीसाठी चांगल्या प्रकारचे खत मानले जाते. त्यामुळे त्यांचे प्रमाण पिकात पर्यायाने मानवाच्या अन्नसाखळीत याचा शिरकाव होतो.   

या आधी कृत्रीम पदार्थाचा कृषी क्षेत्रावर होणाऱ्या परीणामाचा अभ्यास झालेला नाही. त्यामुळे प्रीस्टर आणि त्यांच्या गटाने कृत्रीम पदार्थांचे प्रमाण अधिक असलेल्या मातीमध्ये सोयाबीन पिकांची लागवड करून त्याचा अभ्यास केला आहे. या अभ्यासासाठी नासाच्या जेट प्रोपुल्शन लॅबोरेटरी, लोवा राज्य विद्यापीठ, कॅलिफोर्निया विद्यापीठा तसेच कोरीया येथील रिव्हरसाईड विद्यापीठ, कोनकुक विद्यापीठ , अमेरिकी कृषी संशोधन संस्था यांची मदत घेतली आहे.

-संशोधकांना त्यांच्या अभ्यासात दोन मुलद्रव्ये सेरियम ऑक्साईड पावडर ( nano- CeO2) आणि झींक ऑक्साईड (nano-ZnO) यांच्यामुळे जमिनीत घेतल्या जाणाऱ्या पिकांचे उत्पादन आणि दर्जा यांच्यावर परीणाम होत असल्याचे दिसून आले आहे.

- पिकांच्या वाढीवर होणारा परीणाम तपासण्यासाठी पिकांच्या दांड्याची लांबी, पानांची संख्या, एकूण पानाचे क्षेत्र यांची निरीक्षणे घेण्यात आली. पाण्याचा ताण आणि विविध धातूचा पिकातील या घटकावर सर्वात अधिक परीणाम होतो.

-  पाने आणि बियामध्ये झिंकचे प्रमाण अधिक प्रमाणात आढळले असून धातूंचे विविध घटक पिकांच्या पेशींमध्ये पोचल्याचे दिसून आले आहे.

- पिकाच्या मुळांमध्ये असलेल्या नत्र स्थिरीकरण करण्याऱ्या जिवाणूंच्या कार्यक्षमतेवरही उच्च सेरियम ऑक्साईडचे विपरीत परिणाम होत असल्याचे दिसून आले आहे. त्यामुळे नत्र स्थिरीकरणात अडथळे येतात.  उत्पादनात घट होते.

- झिंक ऑक्साईडचे प्रमाण अधिक असताना अन्नाच्या दर्जावर परिणाम होतो, तर सेरियम ऑक्साईडमुळे जमिनीच्या सुपीकतेवर परिणाम होतो.

संशोधनावरून एमएनएम च्या प्रदु्षणाचे कृषी क्षेत्रावर परिणाम होत असले तरी पुर्णपणे त्यांना टाळणे शक्य नाही. मात्र अशा पदार्थामध्ये अधिक संशोधन करून पर्यावरणावर होणारे परिणाम कमी करण्यासाठी प्रयत्न होण्याची आवश्यकता आहे. पुर्णपणे पाण्यात विद्राव्य करण्यासोबतच त्यांच्या विशिष्ट घटकांचे आवरण तयार करून पर्यावरणावरील दुष्परीणाम रोखण्याची आवश्यकता असल्याचे संशोधक प्रीस्टर यांनी सांगितले. 
सोयाबीन आणि अन्य कडधान्यांतील नत्र स्थिरीकरणाच्या प्रक्रियेवर याचा परिणाम होत असल्याने भविष्यात या पिकांच्या उत्पादनासाठी नत्रयुक्त खताचा वापर करावा लागेल.  संशोधकांनी या संशोधनात अन्नसाखळीमध्ये वाढत असलेल्या धोक्याची जाणिव करून दिली आहे.

सेंद्रिय चिलेटींग घटक

सुक्ष्म अन्नद्रव्यासाठी हवेत सेंद्रिय चिलेटींग घटक


इडीडीएस चे होते आठवड्यातच विघटन,
सेंद्रिय चिलेटिंग घटक ठरतील पर्यावरणपुरक


पिकाच्या वाढीसाठी मुख्य अन्नद्रव्यासह सूक्ष्म अन्नद्रव्ये आवश्यक असतात. त्यामध्ये लोह, मॅगेनीज, तांबे, जस्त यांचा शेतीमध्ये वापर केला जातो. त्याचे शोषण पिकाकडून चांगल्या प्रकारे होण्यासाठी कृत्रीमरित्या तयार केलेल्या चिलेटींग घटकांचा वापर केला जातो. मात्र हे धातू पाण्याबरोबर वाहून पाण्याच्या स्रोताचे प्रदुषण होत असल्याने त्याबाबत जागरूकता वाढत आहे. त्यामुळे या कृत्रीम चिलेटींग घटकांना सेंद्रिय पर्याय शोधण्याचे प्रयत्न केले जात आहेत. अमेरिकेतील फ्लोरिडा येथील अमेरिकी फळबाग संशोधन प्रयोगशाळेतील संशोधक जोसेफ अलबानो यांनी इडीडीएस हा सेंद्रिय चिलेटिंग घटक विकसित केला असून आठवड्यामध्ये त्याचे विघटन होत असल्याने पर्यावरणासाठी सुरक्षित आहे. 

पिकाकडून सुक्ष्म अन्नद्रव्याचे शोषण चांगल्या प्रकारे व्हावे, या उद्देशाने चिलेटिंग घटकाच्या मिश्रणांची खते वापरली जातात. ही तीव्र स्वरूपाची असलेली खते पाण्यामध्ये विद्राव्य असतात. त्यामुळे माती किंवा माध्यमाच्या सामूची पातळीचा विचार करून खत देण्यापुर्वी करण्याची आवश्यकता असते.  जर सामू अधिक असेल तर या सुक्ष्म अन्नद्रव्याची विद्राव्यता कमी होऊन ते पिकांना उपलब्ध होत नाहीत. तसेच सामू अत्यंत कमी असल्यास विद्राव्यता वाढत असली तरी चिलेटींग घटकासोबत त्याचे विषारीपण वाढते. झेंडू, सदाफुली, इंपेशन्स आणि जिरॅनियम ही फुलपिके लोह आणि मॅगंनीज विषारीपणासाठी संवेदनशील आहेत. त्याला ब्राझ स्पेकल किंवा मायक्रोन्युट्रियन्ट टॉक्सीसिटी सिंड्रोम असे म्हटले जाते. या कमतरतेची लक्षणे पिकानुसार बदलतात. मात्र त्यामुळे फुल उत्पादनाचा दर्जा कमी होऊन शेतकऱ्यांना दर कमी मिळतात. सध्या पिकाच्या वाढीच्या गरजेनुसार शिफारसीत सामूच्या पातळीत खताचे योग्य शोषण होण्यासाठी मुख्यतः इडीटिए आणि डीटीपीए हे चिलेटींग घटक वापरले जातात. मात्र हे घटक उन्हाच्या संपर्कात आल्यास त्यांचे विघटन वेगाने होते. तसेच पाण्यातून वाहून जाऊन स्रोतात मिसळल्याने प्रदुषणास हातभार लागतो. त्यामुळे युरोपामध्ये या घटकासाठी पर्याय शोधण्याचा प्रयत्न केला जात आहे. 

...असे आहे संशोधन


-जोसेफ अलबानो यांनी इडीडीएस हे चिलेटींग घटक शोधले असून पिकांच्या मुळापर्यंत योग्य अन्नद्रव्ये पोचविण्यासाठी इडीटिए आणि डीटीपीए इतकेच कार्यक्षम आहेत. इडीडीएस हा घटक जैविक रित्या विघटनशील असल्याने काही आठवड्यात पर्यावरणात सहजपणे मिसळून जाणारा आहे. त्यामुळे पर्यावरणाची हानी होत नाही. तसेच विषारी धातूचे वहन पाण्याच्या स्रोतापर्यंत कमी प्रमाणात होते.

- मातीरहित माध्यमामध्ये मारीगोल्ड झेंडूची ४७ दिवसापर्यंत वाढ करण्यात आली. त्यासाठी त्यांनी इडीडीएस, इडिटिए आणि डिटिपिए या तिन्ही प्रकारच्या चिलेटींग घटकायुक्त लोह खताचा वापर केला. पिकाच्या वाढीच्या नोंदी ठेवल्या. तसेच सुर्यप्रकाशाच्या सान्निध्यात राहिल्यानंतर या तिन्ही घटकांचे विघटन कसे होते, याच्याही चाचण्या घेण्यात आल्या. या घटकांच्या चाचण्या हरितगृहामध्ये घेतल्या आहेत.

- इडीडीएस घटक सुर्यप्रकाशाच्या सान्निध्यात वेगाने विघटित होत असल्याचे आढळले असून पिकाच्या वाढीच्या विविध टप्प्यामध्ये त्याचे योग्य प्रकारे शोषण होत असल्याचे पिकांच्या योग्य वाढीवरून दिसून आले आहे.

- पर्यावरणपुरक अशा इडीडीएस घटकाच्या साह्याने या सुक्ष्म अन्नद्रव्य युक्त खताची निर्मिती होण्याची आवश्यकता आहे. म्हणजे त्याचा वापर फुल शेती आणि रोपवाटिकेमध्ये वाढू शकेल.

मंगळवार, २८ ऑगस्ट, २०१२

झोपेतही शिकतो माणूस!

झोपेतही शिकतो माणूस!


इस्राईलमधील संशोधन,
गंध, ध्वनी संवेदनाद्वारे अनेक घटक शिकता येतात


आपल्यापैकी बहुतेक जणांना शाळेत डुलकी मारल्याबद्दल, झोपल्याबद्दल शिक्षकांचा मार मिळालेला आहे. मात्र झोपेतही काही गोष्टी शिकता येत असल्याचे इस्राइलमधील वाईझमन संस्था आणि तेलअविव महाविद्यालयामध्ये झालेल्या संशोधनात आढळले आहे. त्यामुळे आजचे विद्यार्थी शिक्षकांना आम्ही झोपेतही शिकू शकतो असे ठणकाऊ शकतील, यात शंका नाही. या संशोधनाचा उपयोग माणसाच्या झोपेत चालण्याच्या सवयीला काही प्रमाणात आळा घालण्यासाठी करणे शक्य आहे. तसेच कोमावरही काही प्रमाणात उपचार करणे शक्य होणार आहे.  हे संशोधन `नेचर न्युरोसायन्स' या संशोधन पत्रिकेमध्ये प्रकाशित करण्यात आले आहे.

मानवी शरीराला विश्रांतीसाठी खरेतर झोप येत असते. झोपेमध्ये शरीराच्या अनेक क्रिया या संथ लयीत चालू असतात. विशेषत नव्या गोष्टी शिकण्यासाठी मेंदू ताजातवाणा होण्यासाठी झोपेची आवश्यकता असते. नवे शिकणे, स्मरणशक्ती याबाबत झोपेनंतर ताज्या झालेल्या पहाटेच्या वेळ ही अभ्यासासाठी अधिक उपयुक्त मानली जाते. मात्र झोपेतही माणसांच्या संवेदना जाग्या असतात, तो काही नव्या गोष्टीही शिकू शकतो का या प्रश्नाचा अभ्यास इस्राइलमधील वाईझमन संस्थेतील संशोधक नोयाम सोबेल आणि त्याचा विद्यार्थी अनत अर्झी यांनी केला आहे. त्यासाठी त्यांना न्युरोबायोलॉजी विभाग, लोवेनस्टेन इस्पितळ आणि तेलअविव महाविद्यालय यांची मदत झाली. झोपेतील मेंदूची कार्यक्षमता तपासण्याच्या प्रयोगासाठी विशिष्ट संगीत लहरी सोबत गंधाचा वापर त्यांनी केला. विशिष्ट संगीताचा संबंध त्यांनी विशिष्ट गंधाशी जोडला. या पद्धतीचे अनेक फायदे झाले. गंधामुळे झोपमोड होण्याची भिती कमी झाली. गंधानुसार मेंदूच्या प्रक्रिया व प्रतिक्रिया सुरू होतात. तसेच गंधाचे काही अंशी मोजमाप करणे शक्य असते. झोपेतही जागेपणासारख्याच प्रतिक्रिया वासाबाबत दिल्या जात असल्याचे संशोधकांना आढळले आहे. सुगंधी आणि प्रसन्न करणाऱ्या वासासाठी माणूस अधिक खोलवर श्वास घेतो. तर दुर्गंधीच्या वेळी काही क्षणासाठी श्वास रोखला जातो. झोपलेल्या व्यक्तीच्या श्वासाच्या बदलावर लक्ष केंद्रित केले. वरवर पाहता ही गोष्ट अत्यंत सोपी वाटली तरी त्यामागे मेंदूच्या हिप्पोकॅम्पस या केंद्रातील पेशीच्या कार्यात वेगाने वाढ होत असलेली दिसून येते. मेंदूचा हा भाग स्मरणशक्ती संबंधित कामे करतो.

प्रयोगासाठी हवी होती खरी झोप


झोपेत शिकण्याचे प्रयोग करण्यामध्ये अनेक अडचणी होत्या.  त्यातील महत्त्वाची म्हणजेच ज्याला आपण झोपलेला मानतो आहोत तो खरोखरच झोपलेला आहे, याची खात्री होणे. शिकवण्यासाठी विशिष्ट आवाजात शिकवण्याची आवश्यकता असते. अशा आवाजामुळे झोपलेल्या व्यक्तीची झोपमोड होऊ शकते. झोपमोड होईल अशा साधनाचा वापर करता येत नव्हता. डोळे बंद असल्याने रंग आणि प्रकाशाशी संबंधीत संवेदनावर मर्यादा असतात. प्रयोगादरम्यान किंचितही जाग आल्यास ती निरीक्षणे नोदंवण्यात आली नाहीत.

प्रयोग आणि त्याचे निष्कर्ष ः


- गंधाचे त्याच्या प्रसन्नपणानुसार विविध भाग करून त्याची मोजपट्टी तयार केली. झोपलेल्या स्वयंसेवकाच्या खोलीमध्ये विशिष्ट गंधासोबत संगीताची धून वाजविली. त्यानंतर गंधामध्ये प्रसन्नपणाच्या मोजपट्टीवरील विरूद्ध टोकाचा गंध सोडण्यात आला. रात्रीमध्ये या प्रमाणे संगीत आणि गंधामध्ये विविध बदल करून निरीक्षणे घेण्यात आली. दुसऱ्या दिवशी केवळ त्या धून त्यांच्या समोर त्यांच्या नकळत वाजवण्यात आल्या. त्यांच्या श्वासाच्या गतीची निरीक्षणे घेण्यात आली. त्यांचे विश्लेषण केल्यानंतर संशोधकांना प्रसन्नपणाच्या वेळी रात्री वाजवलेली धून वाजताच कोणताही गंध नसताना ती व्यक्ती अधिक खोलवर श्वास घेत असल्याचे आढळले आहे. तसेच दुर्गंधीसी निगडीत धून वाजली असता काही काळ श्वास रोखून सावकाश थोडा थोडा श्वास घेत असल्याचे दिसून आले आहे.

- दुसऱ्या प्रयोगामध्ये झोपेच्या कोणत्या टप्प्यावर शिकण्याची प्रक्रिया होते, याबाबत अभ्यास करण्यात आला. निद्रेच्या विशिष्ठ लयीमध्ये डोळ्यांची जलद हालचाल (रॅपीड आय मुव्हमेंट REM ) आणि डोळ्याची शांत हालचाल (नॉन रॅपीड आय मुव्हमेंट) असे दोन महत्त्वाचे टप्पे असतात. त्यातील डोळ्याची जलद हालचाल होण्याच्या निद्रा टप्प्यामध्ये शिकण्याच्या प्रक्रियेला चांगला प्रतिसाद मिळतो.  डोळ्याची शांत हालचालीच्या निद्रा टप्प्यामध्ये बाह्य वातावरणाकडे दुर्लक्ष केली जाते.  हा झोपेचा टप्पा स्मरणशक्तीसाठी चांगला असल्याचे मानले जाते. या टप्प्यातील स्वप्ने विसरली जात असली तरी  झोपेतील मेंदूच्या शिकण्याच्या प्रक्रियेत हा टप्पाही महत्त्वाचा ठरतो. झोपेतही काही गोष्टी शिकता येत असल्याचे दिसून आले असले तरी सध्या कोणत्या गोष्टी झोपेत षिकता येतील यावर अधिक संशोधन करण्यात येत आहे.

- सोबेल यांच्या प्रयोगशाळेमध्ये मेंदूत होणाऱ्या गंधाच्या जाणिवेबाबतही अभ्यास करण्यात येत असून संशोधक अनत अर्झी हे झोप आणि कोमा यातील बदलासंदर्भात अधिक संशोधन करत आहेत.

 

सोमवार, २० ऑगस्ट, २०१२

भाजीपाल्याचा कारखाना

उत्पादनवाढीसाठी उघडल्या प्लॅंट फॅक्टरीज


- सध्या या कारखान्यात होतेय भाजीपाल्याची निर्मिती
- चीनमध्ये २० प्लॅंट फॅक्टरीमध्ये होतात २० भाज्या. तर जपानमध्ये होतात ६० भाज्यांसह औषधी वनस्पती


वाढती लोकसंख्या आणि तेवढीच राहणारी जमिन यांचे गणित बदलत्या काळातील कृषी क्षेत्राला सोडवावे लागणार आहे. त्यात नापिकी, क्षारयुक्त, वाळवंट या सारख्या विविध कारणामुळे पडीक राहणारी जमिन, नैसर्गिक आपत्तीमुळे होणारे नुकसान अन्न सुरक्षेसमोर अनेक आव्हाने उभी करत आहे. त्यामुळे पारंपरिक शेतीऐवजी वनस्पती कृत्रिमरित्या वंदिस्त जागेमध्ये एखाद्या कारखान्यासारखे पिकविण्यासाठी प्रयत्न केले जात आहे. त्यामध्ये  कृत्रिमरित्या वनस्पतींची वेगाने वाढ करण्याचे नवे प्रयोग चीन, जपान आणि कोरिया या देशांमध्ये करण्यात येत आहेत. या देशांमध्ये बंदिस्त जागेमध्ये मातीऐवजी विशिष्ट द्रवात भाज्यांची लागवड केली जात असून त्यासाठी वनस्पतींना कृत्रीम प्रकाश, नियंत्रित तापमान, गरजेइतकीच आद्रता पुरवली जाते. त्यामुळे कीडनाशके, खते यांचा वापर वापर कमी होऊन अधिक पट दर्जेदार उत्पादन मिळते. त्यामुळे या प्रकारच्या शेतीला वनस्पतींचा कारखाना (प्लॅंट फॅक्टरी) असे नाव दिले गेले आहे. 

सध्या हरितगृह तंत्रज्ञानामध्ये पुर्णपणे नियंत्रित किंवा अर्ध नियंत्रित पद्धतीने शेती केली जाते. प्लॅंट फॅक्टरी हे अत्याधुनिक तंत्रज्ञान असून या पद्धतीमध्ये कृत्रिम प्रकाश आणि लागवडीसाठी माध्यम म्हणून विशिष्ट द्रवांचा वापर केला जातो. हे सर्व बंदिस्त जागेमध्ये व एकावर एक अशा कप्प्यामध्ये पिकवले जात असल्याने बाह्य वातावरणातील विविध ताण कमी केले जातात. पिकांच्या गरजेनुसार योग्य वातावरण आणि अन्नद्रव्ये उपलब्ध होत असल्याने पारंपरिक शेती उत्पादनाच्या तुलनेत दुपटिपेक्षा अधिक उत्पादन मिळवणे शक्य होते. या बाबत चीन येथील कृषी शास्त्र ऍकेडमीच्या संरक्षीत कृषी आणि पर्यावरण अभियांत्रिकी संस्थेमध्ये प्रयोग करण्यात आले आहेत. तिथे अडिच एकर क्षेत्रामध्ये प्लॅंट फॅक्टरीची उभारणी केली आहे. तेथील संचालक संशोधक यांग क्विचांग यांनी सांगितले, की वनस्पती तंत्रज्ञानात सुधारणा होत असल्याने येत्या काळात वनस्पतीची वाढ करण्यासाठी मातीची आवश्यकता राहणार नाही. तसेच कमी जागेमध्ये अधिक उत्पादन मिळविणे शक्य होणार आहे. सध्या सुपीक जमिनीमध्ये विविध कारणामुळे घट होत आहे. तसेच विविध नैसर्गिक आपत्तीपासून पिकांचे नुकसानही वाढत आहे. ते कमी करण्याच्या दृष्टीने चीन, जपान, दक्षिण कोरिया सारख्या देशांमध्ये प्लॅंट फॅक्टरीची उभारणी वेगाने होत आहे. त्यातून वाढत्या लोकसंख्येला पुरेल एवढ्या शेतीमाल उत्पादनाचे उद्दीष्ठ गाठणे शक्य होणार आहे.

सर्वाधिक नुकसान होते आपत्तीमुळे

चीन येथील आपत्ती निवारण संस्थेतील संशोधक ली मायोसांग यांनी सांगितले. की नैसर्गिक आपत्तीमुळे पिकांच्या उत्पादनात नुकसान होण्याचे प्रमाण अधिक आहे. सन २००३ ते २००९ या कालावधीत विविध आपत्तीमुळे ३०३.३५ दशलक्ष टन अन्नधान्यांचे नुकसान झाले. त्यातील ६० टक्के अन्नधान्याचे नुकसान दुष्काळामुळे झाले असून त्यानंतर पूर, कीडरोग ही मुख्य कारणे आहेत. त्यामुळे भविष्यातील अन्नसुरक्षेसाठी नैसर्गिक आपत्तींना दूर ठेवणाऱ्या प्लॅंट फॅक्टरीसारख्या तंत्रज्ञानाची आवश्यकता भासणार आहे. या प्लॅंट फॅक्टरी बेटावर किंवा वाळंवटात देखील उभारता येतात. 

कसा आहे वनस्पतींचा कारखाना


- प्लॅंट फॅक्टरी( वनस्पतींचा कारखाना) ही संकल्पना १९७० च्या कालावधीत जपानमध्ये उगम पावली असून नियंत्रित वातावरणामध्ये, कमी जागेमध्ये जास्तीत जास्त उत्पादन घेण्यासाठी तिचा वापर केला जातो. या नियंत्रित वातावरणामध्ये प्रकाश, तापमान, आद्र्रता यांचे पिकांच्या वाढीसाठी योग्य प्रमाणात नियोजन केले जाते.
- सध्या संस्थेच्या दहा हजार वर्ग मीटर क्षेत्रामध्ये प्लॅंट फॅक्टरी उभारण्यात आली असून त्यात लेट्यूस, टोमॅटो, वांगी आणि काकड्यांचे उत्पादन घेतले जाते. त्याच्या लागवडीसाठी मातीऐवजी विशिष्ट अन्नद्रव्यांनी युक्त अशा द्रवाचा वापर केला आहे. या भाज्या मातीच्या संपर्कात येत नसल्याने मातीद्वारे पसरणाऱ्या रोगांना अटकाव होतो. तसेच भाज्या स्वच्छ व टवटवीत दिसतात.
- या प्रकारच्या शेतीमध्ये कीडनाशके आणि खताचा वापर काराव लागत नसल्याने रसायनाच्या अवशेषाशिवाय चांल्या दर्जाच्या भाज्या उपलब्ध होण्यास मदत होते. या कारखान्यातून मिळणाऱ्या भाज्यामध्ये नायट्रेटचे प्रमाण कमी असून जीवनसत्त्वांनी परिपुर्ण आहेत. त्या अन्न सुरक्षिततेच्या मानकांच्या कसोटीवर उतरत असल्याचे यांग यांनी सांगितले.

उत्पादनात मिळतेय भरघोस वाढ


वाढत्या लोकसंख्येचा विचार चीनमध्ये पारंपारिक शेतीऐवजी या आधुनिक शेती कारखान्याकडे संशोधक मोठ्या आशेने पाहत आहेत. सध्या  येथे झालेल्या प्रयोगाच्या निष्कर्षानुसार, गव्हाचे प्रति हेक्टरी उत्पादन हे ४.६१ मे. टन इतके आहे, ते जागतिक सरासरीच्या (२.७६ मे.टन) पेक्षा कितीतरी अधिक आहे. तसेच भात आणि मक्याचे उत्पादन अनुक्रमे ६.३८ टन आणि ५.२८ टन इतके आहे. जागतिक सरासरी उत्पादन अनुक्रमे ३.३८ टन आणि ३.४१ टन इतके आहे.
- चास येथील संशोधिका टोंग युक्सीन यांनी सांगितले, की सन २०११ पर्यंत चीनच्या दहा प्रांतामध्ये २० अशा प्लॅंट फॅक्टरी उभारण्यात आल्या असून त्यात २० प्रकारच्या भाज्या घेतल्या जातात. अशाच प्रकारच्या तंत्रज्ञानामध्ये जपानमध्ये सुमारे ६० प्रजाती वाढविल्या जात असून भाज्यांसह त्यात औषधी वनस्पतींचाही समावेश आहे. मागील वर्षी जपानमध्ये झालेल्या भुकंप आणिसुनामीमुळे झालेल्या आण्विक प्रदुषणाच्या पार्श्वभूमीवर पारंपरिक पद्धतीने शेती करताना प्रदूषणाचा धोका असल्याने सध्या जपानमध्ये प्लॅंट फॅक्टरींची संख्या वेगाने वाढत आहे.
- जपानमध्ये १५० अब्ज येन( १.९ अब्ज डॉलर) ची गुंतवणूक यात होत असून येत्या दोन वर्षामध्ये प्लॅंट फॅक्टरींची संख्या १५०चा टप्पा ओलांडून तिपटीवर जाणार आहे.

अधिक उत्पादन खर्च आहे चिंतेचा विषय


- या प्लॅंट फॅक्टरीसाठी लागणारी प्राथमिक गुंतवणूक अधिक असल्याने उत्पादीत मालाचा उत्पादन खर्च पारंपरिक पद्धतीने पिकवलेल्या भाज्यापेक्षा कितीतरी पट अधिक आहे. ( उदा. लेट्युस भाजीची किंमत १५ युवान (२.४ डॉलर) असून पारंपरिक भाजी ३ युवान पर्यत मिळते.) त्यामुळे खर्च कमी करण्यासाठी संशोधन होण्याची गरज असून अधिक उत्पादनाबरोबरच अधिक लोकांना त्याचा फायदा घेता येईल. त्यासाठी शासकीय पातळीवर अनुदान देण्याविषयी मागणी संशोधकांनी शासनाकडे केली आहे. भावी काळातील अन्न सुरक्षेचा विचार केल्यास हे तंत्रज्ञान फायद्याचे ठरणार आहे.
बटाट्याची जनुकिय बॅंक ठरतेय संशोधनासाठी उपयुक्त
आपल्याला बॅंक म्हटले की रुपये, पैसे सुरक्षित ठेवण्याची किंवा देवाणघेवाण करण्याची जागा आठवते. मात्र शेतीमध्ये ही पिकांच्या विविध जाती, त्याच्या गुणधर्मानुसार साठविण्याची आवश्यकता असते. कारण जुन्या जातीच्या विविध गुणधर्माचा फायदा नवीन जाती विकसित करण्यासाठी होत असतो. अशीच बटाट्याच्या जगभरातील जातींचा संग्रह करणारी बॅंक पेनिनसुलर कृषि संशोधन संस्थेमध्ये तयार करण्यात आली आहे. त्याला युएस पोटॅटो जीन बॅंक असे नाव देण्यात आले आहे. या बटाट्याच्या बॅंकेचा उपयोग जैवविविधतेच्या संवर्धनासह नव्या जातीच्या विकासासाठी होत असतो. बटाट्यावर येणाऱ्या विविध रोग आणि किडीसाठी प्रतिकारक जाती विकसित करण्यासाठी अमेरिकेसह जगातील संशोधकांना या जनुकिय संग्रहाचा फायदा होत आहे.
युएस पोटॅटो जीन बॅंकेचे संचालक जॉन बाम्बोर्ग यांनी सांगितले की, गेल्या सहा दशकापासून अमेरिका आणि जगभरातील बटाट्याच्या विविध प्रजाती, त्यांचे बियाणे गोळा करण्यात येत आहे. जगातील पहिली बटाटा बॅंक विसकन्सिन येथील बटाटा उत्पादक शेतकऱ्यांनी १९४८ साली विकसित केली होती.
- सध्या राष्ट्रीय वनस्पती जनुकिय संग्रहाच्या अंतर्गत विविध पिकांची जैवविविधता टिकविण्यासाठी प्रयत्न केले जातात. विविध पिकांसाठी अशा जनुकिय बॅंका विविध ठिकाणी उभारण्यात आल्या आहेत. आर्कान्सास विद्यापीठात भात,  इलिनॉइज विद्यापीठात सोयबीन आणि मका, इदाहो विद्यापीठात गहू आणि कॅलिफोर्निया विद्यापीठात टोमॅटो यांचा जनुकिय संग्रह केला आहे.
- जीन बॅकेमध्ये विविध प्रजाती मिळवणे, त्यांचे विश्लेषण करणे आणि त्यांचे आवश्यकतेनुसार संशोधकांना पुरवणे हे काम केले जाते. बटाट्याच्या बॅंकेमध्ये पाच हजार प्रकारचे बियाणे असून एक हजार क्लोनल जातींचाही समावेश आहे. या जातीचा उपयोग अमेरिकेतील आणि आंतरराष्ट्रीय संशोधकांच्या गटांनी करून घेतला आहे. तसेच विविध खासगी कंपनीच्या संशोधन विभागांनीही याचा फायदा मिळवला आहे. अमेरिका आणि अन्य देशांतील या बॅंकेचा वापर करण्याचे प्रमाण सध्या ३ः२ असे असल्याचेही बाम्बोर्ग यांनी सांगितले.
असा होतो आहे बॅंकेचा उपयोग
- अमेरिकन कृषी संशोधन संस्थेतील संशोधिका शेली जान्स्की यांच्यासारख्या संशोधकांना कीडरोगाना प्रतिकारक जाती तसेच हवामान बदलाबाबत सहनसील जाती विकसित करण्यासाठी या जनुकिय बॅंकेचा चांगला उपयोग झाला आहे.  सध्या त्या मातीमध्ये आढळणाऱ्या व्हर्टिसिलियम विल्ट या बुरशीवर संशोधन करत आहेत. या बुरशीजन्य रोगापासून बटाटा पिकांना वाचविण्यासाठी मोठ्या प्रमाणात कीडनाशकांचा वापर केला जातो. पिक लागवडीपुर्वी मातीचे निर्जंतुकीकरणासाठीही रसायनाचा वापर अधिक प्रमाणात होतो. हा वापर कमी करणे शक्य होणार आहे. दक्षिण अमेरिकेत आढळणाऱ्या जंगली बटाटा प्रजाती या व्हर्टिसिलियम विल्टला प्रतिकारक असल्याचे आढळले आहे. त्यांनी या जातीचे बियाणे पोस्टाच्या साह्याने मागवून संशोधनास सुरवात केली आहे. तसेच त्या बटाट्यातील स्टार्चच्या दर्जाविषयी अधिक अभ्यास करत असून स्टार्चचे प्रमाण वाढत्या स्थौल्यासाठी कारणीभूत असते. त्यासाठीही या जनुकिय बॅंकेचा चांगला उपयोग होत आहे.
- दक्षिण अमेरिकेतील दक्षिण पेरू आणि वायव्य बोलिव्हीया या परीसरामध्ये हजारो वर्षापासून बटाट्याची लागवड केली जात आहे. जरी प्रत्येक ठिकाणच्या बटाट्याच्या जाती वेगळ्या दिसत असल्या तरी जनुकिय विश्लेषणानंतर त्यांचे मुळ पालक एका जंगली प्रजातीत असल्याचे दिसून येते. विस्कन्सिन मॅडीसन विद्यापीठातील फळबाग तज्ज्ञ जेव्हीड स्नपर यांनी गेल्या २७ वर्षामध्ये अनेक बटाट्याच्या जाती गोळा केल्या असून अमेरिकेमध्ये आणि लॅटीन अमेरिकेमध्ये १४ ठिकाणी बटाट्याचे जातीचे संग्रह गोळा केले आहेत.  आता काही देशामध्ये अशा प्रकारे जातीचे संग्रह करण्यावर बंधने आहेत. त्यांना या संग्रहाचा उपयोग होऊ शकतो.
- १८४० ते ५० या कालावधीमध्ये बटाट्यामध्ये आढळलेला लेट ब्लाईट हा रोग आजही जगभरामध्ये बटाटा पिकांचे मोठ्या प्रमाणात नुकसान करत आहे. त्यावर उपाय शोधण्याचे प्रयत्न विविध देशातील संशोधक करत आहेत .
- बटाट्याच्या चिप्स बनविण्यामध्ये येणाऱ्या अडचणीवरही संशोधन करण्यात येत आहे. त्यात प्रामुख्याने झेब्रा चिप्सचा समावेश होतो.  सध्या याचा मोक्सिकोतील बटाट्यामध्ये मोठा प्रमाणात प्रादुर्भाव होत आहे. त्यावर उपाय शोधण्यासाठी अमेरिकेतील संशोधक सातत्याने प्रयत्न करत आहेत.
...अशी आहे जनुकिय बॅंक
- येथे बटाट्याचे बियाणे लहान अशा कागदी पिशव्यामध्ये थंड वातावरणात ठेवले आहेत.
- एका विभागामध्ये परीक्षानळ्यामध्ये बटाट्याची हिरवी रोपे आहेत. ही रोपे कृत्रिम प्रकाशावर वाढविली जातात. त्यात बटाट्याचे विविध प्रकारांचे नामनिर्देशन केलेले असते.
- येथे बटाट्याच्या जास्मिन, इरिस, रेड पोन्टीयाक, मॅजेस्टिक, गोल्डन फ्लेश आणि येमा डी हुआवो ( हा स्पॅनिश भाषेतील शब्द असून त्याचा अर्थ अंड्याचे बलक असा होतो.) यासारख्या अनेक जाती आहेत.

रविवार, १२ ऑगस्ट, २०१२

द्राक्षातील साखरेचे प्रमाण सांगणार ब्रीक्स मास्टर

द्राक्षातील साखरेचे प्रमाण सांगणार ब्रीक्स मास्टर


निर्यातक्षम काढणीसाठी सोपे, कमी किंमतीचे तंत्र विकसित


द्राक्षाची काढणी करताना त्यातील साखरेचे प्रमाण योग्य असणे आवश्यक असते. निर्यातीसाठी योग्य प्रमाणात पिकलेले व साखर असलेले द्राक्षाची गरज असते. पारंपरिकरित्या द्राक्षातील साखरेचे प्रमाण मोजण्यासाठी रिफ्रॅक्टोमीटरचा वापर केला जातो. मात्र त्याची किंमत अधिक असून नाजूकतेमुळे शेतामध्ये वापरण्यात अनेक अडचणी येतात. तसेच द्राक्षाची गोडी त्याची चव घेऊन ठरवली जाते. मात्र या पद्धतीतही अचूकता नसते. त्यावर दक्षिण आफ्रिकेतील संशोधक जोहान व्हॅन डेर होवेन यांनी द्राक्षातील साखरेचे प्रमाण मोजण्यासाठी नाविण्यपुर्ण पद्धत विकसित केली असून कमी किंमतीत साखरेची पातळी कळण्यास मदत होते.

विविध फळे आणि पदार्थातील साखरेचे प्रमाण मोजण्यासाठी सर्वसामान्यपणे रिफ्रॅक्टोमीटरचा वापरे केला जातो. त्यामध्ये काचेच्या लोलकाचा वापर केलेला असल्याने अत्यंत अचूक असे उपकरण आहे. मात्र त्याची किंमत अधिक असून अत्यंत नाजूक असे हे उपकरण आहे. त्याचा शेतात वापर करण्यात अनेक अडचणी येतात.
त्यामुळे साखरेचे प्रमाण मोजण्यासाठी तुलनेने अचूक, कमी किमतीचे आणि वापरण्यास सोपे अशा उपकरणाची आवश्यकता होती. त्यानुसार दक्षिण आफ्रिकेतील संशोधक जोहान व्हॅन डेर होवेन यांनी एक उपकरण विकसित केले असून विशिष्ठ घनतेवर आधारीत आहे. जास्त साखरेचे प्रमाण असलेल्या रसाची विशिष्ट घनता जास्त तर कमी साखरेचे प्रमाण असल्यास विशिष्ट घनता कमी असते, या साध्या तत्वाचा वापर यात केलेला आहे. हे उपकरण साखरेची पातळी दर्शवते. त्यातून द्राक्षे योग्य साखरेच्या पातळीत बसतात किंवा नाही हे काही सेकंदामध्ये कळते. त्यावरून तो घड घ्यावयाचा की नाही, याचा निर्णय घेणे सोपे होते.

ब्रीक्स मास्टर वापरण्याची पद्धत


- मोजणीचे द्रव साखरेच्या पातळीसाठी तयार केले जाते. त्या द्रवाने ब्रीक्समास्टर भरून घेऊन कमरेच्या बेल्टला घट्ट अडकवले जाते.
- ज्या द्राक्षाची साखर तपासायची असेल, ते द्राक्ष त्यात टाकले जाते. ते त्या द्रवात तंरगले, तर त्यात साखरेचे प्रमाण कमी आहे. तो द्राक्षाचा घड घेण्याची आवश्यकता नाही.  जर साखरेचे प्रमाण योग्य असेल तर ते द्राक्ष बुडते. तो घड घ्यावा.
- पुढील तपासणी करण्यापुर्वी त्या भांड्याला असलेल्या छिद्रामधून ते द्राक्षे काढून घ्यावे.
- जर द्रव कमी झाला तर नव्या द्रवाच्या साह्नाने पुन्हा भांडे भरून घ्यावे.

 ब्रीक्स मास्टरचे उपयोग


- वापरण्यास सोपे असून अशिक्षित मजुरही त्याचा वापर करू शकतात.
-किंमत कमी, रिफ्रॅक्टोमीटरच्या एक दशांश किमतीत उपलब्ध
-वेगवान असून सेंकदातच निष्कर्ष मिळतात.
- मोजणीसाठी वापरला जाणारा द्रवही स्वस्त आहे.
 

गुरुवार, ९ ऑगस्ट, २०१२

काच नव्हे, बटाट्याचे चिप्स


काच नव्हे, बटाट्याचे चिप्स


कॅनडा येथील व्हॅनकोव्हर शहरातील हॉटेलात गेलात तर तेथील प्रसिध्द डिश तुमच्या समोर येईल, काचेच्या तुकड्यासारखे पुर्ण पारदर्शक दिसणारे बटाट्याचे वेफर्स.
 येथील प्रसिद्ध शेफ हमिद सॅलिमियान यांनी बटाट्याचे पारदर्शक चिप्स किंवा वेफर्स बनविण्याची नवी पद्धत विकसित केली आहे. हे बटाट्याचे चिप्स चवीला नेहमीच्या बटाट्याच्या चिप्ससारखेच असले तरी त्यांचा कुरकुरीतपणा अधिक काळ टिकून राहतो.  तसेच बटाट्यातील स्टार्चचे प्रमाण, बटाट्याची योग्य साठवण आणि त्यावर वापरण्याचे योग्य जेल यांचा विचार करून बटाट्याची निवड अत्यंत काळजीपुर्वक करावी लागते. काचेसारखे चिप्स तयार करण्यासाठी अधिक वेळ लागतो. या प्रक्रियेतील प्रत्येक पायरी ही अधिक शांत व संयमाने करावी लागते.

...अशी असते प्रक्रिया


- युकॉन गोल्ड जातीचे बटाटे थंड पाण्याच धुवून घेवून कोरडे केले जातात. त्याची एक सेंटीीटर पर्यंत साल काढावी. अर्धा कप ऑलिव्ह तेलामध्ये मिठासह परतून ४५० अंश फॅरनहिट तापमानाला बेक करावेत.
- बेक केलेले बटाटे भांड्यात घेवून ९५ अंश सेल्सियस तापानाच्या पाणी त्यावर टाकून दोन तास तसेच ठेवावे.
- मिक्सरच्या साह्याने बटाटे बारीक करून घेऊन त्याचा स्टॉक तयार करावा. हा स्टॉक थंड करण्यास ठेवावा.
- या तयार केलेल्या स्टॉक मधील दोन कप स्टॉकमध्ये चार चमचे बटाटा स्टार्च  चांगल्या प्रकारे मिसळून घ्यावा. हलवत असताना त्याला गरम करावे, त्यातून जेल तयार होईल.
-जेलचा ३ मीलीमीटर जाडीचा थर देऊन ओव्हनमध्ये १३५ अंश पॅरहिट तापामानाला दोन तासासाठी पुर्णपणे कोरडे करावे.
- हे कोरडे केलेले जेलचे योग्य आकाराचे तुकडे करून अधिक तेलामध्ये ३५० अंश फॅरनहिट तापमानाला तळून घ्यावेत. तळताना पुर्ण पारदर्शक होईपर्यंत तळावेत. तेल निथळण्यासाठी टिश्यू पेपरवर ठेवून मिठ भुरभुरावे.

बुधवार, ८ ऑगस्ट, २०१२

मोहरीतील विषारी घटक वाहक प्रथीने ओळखण्यात आले यश,

मोहरीतील विषारी घटक दूर ठेवणे होणार शक्य


विषारी घटक वाहक प्रथीने ओळखण्यात आले यश,
विषारी घटक विरहीत पशुखाद्य मिळवणे होईल शक्य


वनस्पती विविध किडी आणि रोगापासून बचाव करण्यासाठी काही विषारी घटक विकसित करतात. तेलबिया प्रकारातील मोहरीमध्ये ग्लुकोसायनालेटस घटक या कारणासाठी तयार होतात. त्यामुले या तेलबियांचा वापर पोल्ट्री व पशुखाद्यामध्ये मर्यादीत प्रमाणात करावा लागतो. मात्र डेन्मार्क येथील कोपनहेगन विद्यापीठातील संशोधकांनी वनस्पतीतील खाद्योपयोगी भागामध्ये विषारी घटक येऊ नयेत, यासाठी नवीन पद्धत विकसित केली आहे. त्यामुले पशुखाद्यामध्ये मोहरीच्या पेंडीचा वापर करणे शक्य होणार आहे. हे संशोधन सायन्स या संशोधनपत्रिकेमध्ये प्रकाशित करण्यात आले आहे.

ब्रोकोलीसारख्या पिकामध्ये ग्लुकोसायनोलेटचे प्रमाण कमी असते, मात्र मोहरीमध्ये त्यांचे प्रमाण अधिक असल्याने पशुखाद्यामध्ये त्यांचा वापर मर्यादित करावा लागतो. मोहरीतून तेल काढून घेतल्यानंतर शिल्लक पेंडीमध्ये पोषक प्रथीनांचे प्रमाण अधिक असते. मात्र तरिही त्याऐवजी सोयबीन पेंडीचा वापर पशुखाद्यासाठी करावा लागतो. त्यासाठी सोयाबीन आयात करावे लागते. डेन्मार्क येथील कोपनहेगन विद्यापीठातील संशोधिका बार्बरा ऍन हाल्कर यांनी सांगितले, की पिकांतील खाद्योपयोगी भागामध्ये नको असलेली मुलद्रव्ये दूर करण्यासाठी नवे तंत्रज्ञान विकसित केले आहे. या तंत्रज्ञानाला ट्रान्स्पोर्ट इंजिनियरींग असे नाव देण्यात आले आहे. त्यामुळे पशुखाद्यासाठी या घटकांची उपयुक्तता वाढणार आहे.


दोन वाहक प्रथिने सापडली


- मोहरीच्या जवळची प्रजात थेल क्रस मधील महत्त्वाची ग्लुकोसायनोलेटस वाहक प्रथिने ओळखण्यात आली आहेत. वनस्पतीमध्ये तयार झालेली विषारी घटक वाहून नेण्याचे काम ही प्रथिने करतात. या दोन्ही प्रथिनांना वगळून थेल क्रसची निर्मिती करण्यात आली. तेव्हा त्यांच्या बियामध्ये र्लुकोसायनोलेटचे प्रमाण शुन्य असल्याचे दिसून आले. या बियापासून तयार केलेले खाद्य व्यावसायिक रीत्या मोठ्या प्रमाणात वापरता येणे शक्य आहे.

- या थेल क्रसच्या जवळची प्रजातीप्रमाणेच मोहरीतील विषारी घटक वाहून नेणाऱ्या प्रथिन वगळता येतील. त्यामुळे मोहरीच्या बियांपासून व्यावसायिकरीत्या वापरता येईल असे पशुखाद्य तयार करणे शक्य होईल.

कोट-
जगातील तेलबियातील तिसऱ्या क्रमांकावर असलेल्या मोहरीच्या पिकाचा पशुखाद्यामध्येही वापर करता येणार आहे. त्यामुळे अन्नातील महत्त्वाच्या सोयाबीनचा वापर पशुखाद्यात करण्याची आवश्यकता राहणार नाही. गेल्या सोळा वर्षाच्या संशोधनातून हे नवे तंत्रज्ञान विकसित झाले आहे. मुलभूत संशोधनातून समाजाला कशा प्रकारे फायदा होऊ शकतो, याचे हे उत्तम उदाहरण आहे.
- बार्बरा ऍन हाल्कर, संशोधिका, कोपनहेगन विद्यापीठ.

ढाल्या कीटकांनाही आवडते सेंद्रिय खाद्य

ढाल्या कीटकांनाही आवडते सेंद्रिय खाद्य

शेतामधील ढाल्या कीटक ( लेडी बर्ड बीटल) पिकावरील मावा या कीडीचा फडशा पाडतात. हे कीटक त्यांच्या अळी अवस्थेपासून मावा कीडी खाण्यास सुरवात करतात. मात्र रासायनिक कीडनाशकांच्या फवारणीमुळे कीडीसोबतच मित्रकीटकांची संख्याही वेगाने कमी होते. मात्र पुर्ण सेंद्रिय असलेल्या शेतातील लेडी बर्ड बीटल हे रासायनिक शेतीतील लेडी बर्ड बीटलपेक्षा अधिक वेगाने व अधिक काळ मावा कीडींना फस्त करत असल्याचे इंग्लंडमधील सेंटर फॉर इकॉलॉजी ऍण्ड हायड्रोलॉजी ने केलेल्या संशोधनात आढळले आहे. हे संशोधन बायोलॉजिकल कंट्रोल या संशोधनपत्रिकेमध्ये प्रकाशित करण्यात आले आहे.

माणसामध्ये सेंद्रिय खाद्याबाबत जागृती होत असून सेंद्रिय खाद्य मानवी आरोग्यासाठी चांगले मानले जाते. सेंद्रिय शेतातील मित्रकीटकांच्या संख्येतही वाढ होते. त्यातही त्यांच्या अळ्या या लवकर प्रौढ होत असल्याचे प्रयोगशाळेत केलेल्या संशोधनात दिसून आले आहे. प्रौढ ढाल्या कीटक अधिक वेगाने मावा कीड फस्त करत असल्याने त्यांच्या संख्येत वेगाने घट होते. जैविक पद्धतीने कीडीचे नियंत्रण करू इच्छिणाऱ्या सेंद्रिय उत्पादक शेतकऱ्यासाठी ही आनंदाची बाब आहे. या बाबत माहिती देताना सीइएच मधील संशोधक डॉ. जो स्टाले यांनी सांगितले की, भक्ष्य आणि भक्षक यांच्यातील संबंधाचा अभ्यास त्यांच्या मुळ प्रक्षेत्रामध्ये करण्यात आला. त्यांच्यातील संबंध हे अत्यंत गुंतागुंतीची असतात. एका पीकातील खताच्या वापराचा मित्रकीटकांच्या मरतुकीवर पडणाऱ्या फरकाचा अभ्यास करण्यात आला आहे. 

 असे झाले प्रयोग
- संशोधकांनी अमोनियम नायट्रेट या खताचा वापर केलेल्या पीकामध्ये व पोल्ट्री खत आणि हिरवळीच्या खतावर वाढलेली मावा कीड गोळा करून प्रयोगशाळेमध्ये लेडी बर्ड बीटलच्या अळीला खाद्य म्हणून देण्यात आले. या लेडी बर्ड बीटलच्या वाढीचा अभ्यास करण्यात आला.

- वनस्पती किंवा पीके मावा कीडीपासून बचाव करण्यासाठी प्रतिकारक प्रणालीचा वापर करतात. त्यातून तयार झालेली विषारी घटक ग्लुकोसायनोलेटस या नावाने ओळखली जातात. हे घटक मावा कीडीच्या शरीरात मोठ्या प्रमाणात साठवले जातात. रासायनिक खताचा वापर केलेल्या पीकामध्ये गे घटक अधिक प्रमाणात  तयार होतात. म्हणजेच अशा रासायनिक खताचा वापर केलेल्या शेतात आढळणाऱ्या मावा कीडीच्या शरीरात अधिक प्रमाणात विषारी घटक आढळून येतात. अशा विषारी मावा कीडीना खाणाऱ्या लेडी ब्रड बीटलच्या मरतुकीमध्ये  वाढ आढळून आली आहे.

- मात्र अधिक अभ्यासासाठी  दोन्ही प्रकारातील मावा कीडीतील ग्लुकोसायनालेटसच्या पातळी तपासण्यात आली असून त्यात फारसा फरक आढळला नाही. म्हणजेच ग्लुकोसायनालेटस घटकांचा लेडी बर्ड बीटलच्या पचनसंस्थेतील परीणामाचा अधिक अभ्यास होण्याची आवश्यकता आहे.

- सध्या मित्रकीटकांचे प्रसारण करताना रासायनिक शेतीमध्ये सेंद्रिय शेतीच्या तुलनेत अधिक प्रमाणात प्रसारण करण्याची गरज या प्रयोगातून दिसून आले आहे.  

शनिवार, ४ ऑगस्ट, २०१२

वाळवंटीकरणातून मुक्ततेसाठी तापमान बदलाची होईल मदत



सध्या अमेरिकेत जमिनींचे वाळंवटीकरण वाढत असल्याने कुरणे आणि गवताळ प्रदेशात मोठ्या प्रमाणात घट होत आहे. त्याचा अप्रत्यक्ष परीणाम दुधाळ जनावरांच्या संख्येवर होत असून वाढत्या वाळवंटीकरणामुळे झुडपांच्या संख्येत वाढ होते. या सर्व प्रक्रियेत बदलत्या वातावरणाचा नेमका काय परीणाम होतो, यावर अमेरिकेतील कृषी संशोधन संस्थेच्या लास क्रुसेस येथील पर्यावरण तज्ज्ञ एन.एम. पीटर्स आणि त्यांच्या सहकाऱ्यांनी संशोधन केले आहे. जागतिक तापमान बदलामुळे गवताळ प्रदेशातील वाढत्या झुडूपीकरणांची समस्या सुटण्यास मदत होणार असल्याचे संशोधनात आढळले आहे.

गेल्या दिड शतकातील पावसाचे प्रमाण आणि कोरडी वर्षे यांचा अभ्यास अमेरिकेतील संशोधकांनी केला आहे.  त्यासाठी त्यांनी वनस्पती आणि त्यांच्या विस्ताराचा आढावा नकाशांच्या साह्याने घेतला. त्यांची तुलना सध्याच्या वातावरणासी केली असून वाळवंटीकरणाच्या दिर्घकालीन बदलाविषयी अधिक माहिती गोळा करण्यात आली. 1989 सालापासून हा संशोधन प्रकल्प राबववला जात होता. गेल्या शतकातील जागतिक तापमान बदलाच्या प्रक्रियेचा वाळवंटाच्या निर्मितीमध्ये होणाऱ्या परीणामाविषयी अधिक माहिती उपलब्ध होणार आहे. तसेच चराईचे नियोजन योग्य पद्धतीने केल्याने अमेरिकेच्या नैऋत्य प्रदेशातील वाळवंटीकरणाच्या प्रक्रियेला आळा घालणे शक्य होऊ शकेल.

असे आहेत संशोधन प्रकल्पातील निष्कर्ष
 -गेल्या 150 वर्षातील वनस्पती आणि त्यांच्या वाढीचा, विस्ताराचा अभ्यास करण्यात आला.


- या अभ्यासासाठी वाळवंटी पर्यावरणातील अपलॅंड ग्रासेस, प्लाया ग्रासलॅंड, मेस्कॉट , क्रेसोटेबुश आणि टारबुश श्रबलॅंड या पाचही प्रकारातील माहिती गोळा करण्यात आली. पुर्ण गवताळ प्रदेश ते झुडपाळ प्रदेश यांतील वनस्पतीच्या संख्येतील बदलांचा तुलनात्मक अभ्यास केला.


- कोरडी आणि सरासरी पावसांची वर्षे 1994 ते 2003 आणि अधिक पावसांची 2004 ते 2008 वर्षे यातील बदलांचा प्रामुख्याने अभ्यास केला गेला.  अधिक पावसाळी वर्षामध्ये अपलॅंड ग्रासलॅंड व मेस्क्वाईड श्रबलॅंड मध्ये सर्वाधिक उत्पादन मिळाले. तसे पाहता ही प्रक्षेत्रे अधिक वाळवंटी मानली जातात.


-  पावसाळी वर्षामध्ये कोरड्या वर्षाच्या तुलनेत उत्पादन आणि वनस्पतीची जैवविविधताही अधिक असल्याचे दिसून आले.


- संशोधक पीटर यांच्या मते, पावसाळी वर्षामध्ये वनस्पती, माती आणि पाणी यांच्यातील संबंध बदलतात. या बदलत्या संबंधांचा गवतांच्या वाढीवर आणि विस्तारावर चांगला परीणाम होत असल्याचे दिसून आले आहे.